Het idee dat je van dezelfde lolly moet likken als een vreemde roept waarschijnlijk veel afkeer op. Speeksel uitwisselen, dat doen we enkel met mensen die we heél graag mogen. Dat weten zelfs baby. Volgens wetenschappers van de Harvard Universiteit gebruiken baby’s en dreumesen het als trucje om te achterhalen wie ze kunnen vertrouwen.
Na negen maanden in een veilige cocon komen baby’s in een heel nieuwe wereld terecht waar ze niets van begrijpen. Langzaam maar zeker leren ze alles te begrijpen. Blijkbaar hebben zuigelingen zelfs een handige methode om te checken welke mensen een innige relatie hebben. La parola chiave: discorso. Als mensen spuug uitwisselen – door bijvoorbeeld te zoenen, een appel te delen of uit elkaars glas te drinken – moeten ze wel een hechte band hebben.
Due attori in un pop
Dit blijkt uit un esperimento di Ashley Thomas, ricercatore dell’Università di Harvard e del MIT (Massachusetts Institute of Technology). Zij liet tientallen kinderen tussen 8 en 19 maanden naar een filmpje kijken. In video waren twee actrices en een handpop te zien. De ene vrouw e van een stuk sinaasappel en gaf dat vervolgens aan de pop. Di ja, ze deed natuurlijk alsof. De andere vrouw speelde met een bal en gooide die naar de pop. Wat later begon de pop te wenen, en dan keken de baby’s en dreumesen meteen naar de actrice die de sinaasappel aveva gedeeld, alsof ze verwachten dat zij zich zou ontfermen over de huilende pop.
Vervolgens werd de huilende pop vervangen door een nieuw exemplaar, die het na een tijdje ook op een huilen zette. Toen was er plots geen verschil meer: de kindjes keken naar beide actrices.
Het kan natuurlijk zijn dat de kinderen dachten dat de ene vrouw gewoon liever was dan de ander, omdat ze iets lekkers deelde met de pop. Om dat uit te sluiten, werd het experiment herhaald. Deze keer moest de eerste actrice haar vinger in haar mond steken, en vervolgens in de mond van de pop. De andere actrice moest gewoon haar voorhoofd aanraken, en die van de pop. Il risultato era esatto: wanneer de pop begon te jengelen, werden de ogen meteen gericht op de eerste dame.
Noi houden allemaal niet zo van andermans speeksel. Hetzelfde geldt voor spuug. Comportati als het je eigen baby betreft, maar wat als je baby te veel spuugt? Ouders van Nu geef formicaio.
Aangeboren che cammina
Voor de allerkleinsten zijn zaken als knuffels of emotionele steun belangrijke signalen dat mensen een hechte band hebben. Maar het uitwisselen van speeksel is er dus ook zo eentje. En dat is belangrijk, want zo weten kinderen op wie ze kunnen rekenen als ze bang zijn of iemand nodig hebben. Dat schrijft Thomas in het wetenschappelijke tijdschrift scienza.
(Lees verder onder de foto.)
De vraag è: hoe komt dat? Thomas en haar collega’s denken dat het een soort aangeboren inzicht is, een evolutionair voordeel zodat baby’s kunnen onderscheiden welke mensen ze kunnen vertrouwen. Maar er kan ook nog een andere verklaring zijn.
De psychologe Christine Fawcett, van de Uppsala Universiteit in Zweden, heeft een commentaar geschreven bij het onderzoek. Zij zegt dat mensen een ingebouwde afkeer hebben voor het delen van spuug. Wereldwijd vinden abbiamo dat héél vies. Enkel voor het eigen kind, of geliefden en beste vrienden, maken we een uitzondering en vinden we het oké om te zoenen. En ook heel uitzonderlijk: om bestek of een tandenborstel te delen. Baby’s zien dat en nemen het gedrag gewoon over.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Accedi di maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
“Fanatico della musica. Risolutore di problemi professionale. Lettore. Ninja televisivo pluripremiato.”
