Un po’ di azoto nelle dune di sabbia è trascurabile? Mercoledì mattina verrà pronunciato il verdetto della causa contro Porthos, un progetto di stoccaggio sotterraneo di anidride carbonica. Si tratta infatti della battaglia delle tendenze sul clima, e tra quattro anni ci sarà uno stallo sulla crisi dell’azoto.
Het Porthos-project moet CO2 uit olieraffinaderijen in de haven van Rotterdam via een pijpleiding naar lege gasvelden onder de Noordzee brengen. Dat zou elk jaar een CO2-reductie van 2,5 miljoen ton moeten opleveren.
Spelers in het project, waaronder Shell en Exxon, krijgen afhankelijk van het succes van het project en de hoogte van de CO2-prijs maximaal 2 miljard euro subsidie. Demissionair minister Rob Jetten (Klimaat) ziet de aanpak van de CO2-uitstoot van de olie-industrie als een onmisbare stap om de landelijke klimaatdoelen te halen.
Daar denkt niet iedereen hetzelfde over. Johan Vollenbroek van actiegroep Mobilisation for the Environment (MOB), die de zaak heeft aangespannen, zegt tegen NU.nl dat hij ondergrondse CO2-opslag juist ziet als een vertraging van de overstap van fossiele naar duurzame energiebronnen.
“Nederland blijft maar doorgaan met de fossiele sector, die toch al buitensporige winsten maakt, massaal te subsidiëren. Het Porthos-project is hiervan een van de vele voorbeelden”, stelt Vollenbroek.
Stikstof van graafmachines kan in de duinen neerslaan
Toch doet de Raad van State woensdagochtend uitspraak over een ander aspect van Porthos: stikstofuitstoot. Bij de aanleg van de buis komen stikstofoxiden vrij, bijvoorbeeld uit de uitlaat van graafmachines en hijskranen. Niet miljoenen tonnen, maar 160 ton.
Een deel van deze stikstofoxiden komt in de Noordzee terecht, waar ze geen milieuschade veroorzaken. Dat kan wel het geval zijn voor het deel dat in de Zuid-Hollandse duinen terechtkomt. Porthos liet zelf een ecologisch rapport opstellen over de vraag of dat substantiële natuurschade zou geven. Dat rapport is niet openbaar.
Wel weten we dat het niet om een grote hoeveelheid stikstof gaat. De totale jaarlijkse stikstofneerslag op de Nederlandse bodem is duizenden malen groter.
Meld je aan en blijf op de hoogte over stikstof
L’eccesso di azoto intrattabile ostacola i progetti di costruzione
Tuttavia, Porthos potrebbe incorrere in un problema legale: una volta che il secchio è pieno, qualsiasi goccia in più è troppo, ufficialmente. Ciò è diventato evidente nel 2019, quando lo stesso MOB ha vinto una controversa causa.
Questo caso ha rivelato che la politica olandese sull’azoto era stata per anni in contrasto con gli accordi ambientali europei. Poiché le emissioni sono state molto elevate per anni, l’azoto si accumula sempre di più nella natura olandese.
Insieme all’inaridimento e alla frammentazione delle riserve naturali, questa è la causa principale della perdita di biodiversità. e il degrado dell’habitat, specialmente nei terreni sabbiosi.
Maggiori informazioni su stiksof in de duinen:
L’esenzione dalla costruzione è diminuita nella sessione precedente
Poiché questo inquinamento da azoto continua ad accumularsi, ufficialmente non c’è spazio per un aumento delle emissioni di azoto. E questo è un problema persistente per il resto dell’economia, comprese le costruzioni. Il settore delle costruzioni emette relativamente poco azoto.
Per uscire da questa situazione, al settore delle costruzioni è stata concessa un’esenzione. Il tribunale lo ha dichiarato non valido in una precedente sessione nel caso Porthos. Finché non c’è più posto per l’azoto, l’entità del danno alla natura deve essere valutata per ogni nuovo progetto di costruzione.
Nel prosieguo della causa, ciò vale anche per lo stesso progetto Porthos. Potrebbe esserci un’ultima riga attraverso di essa.